Słowem wstępu
Obrzezenie jest jednym z najstarszych, znanych zabiegów medycznych w historii.
Obrzezanie mężczyzn było szeroko praktykowane jako rytuał religijny od zamierzchłych czasów.
Oprócz obrzędu religinego u Żydów, obrzezanie jest także wykonywane u Muzułmanów, dla których oznacza oczyszczenie duchowe.
Na całym świecie jeden na sześciu mężczyzn jest obrzezany; każdego roku ilość wykonywanych zabiegów wzrasta, co czyni obrzezanie najczęściej wykonywaną w medycynie operacją.
Szacuje się, iż pierwszego obrzezania dokonano 15 tys. lat temu; pierwsze obrazy dotyczące obrzezania pochodzą prawdopodobnie sprzed 4 tys. lat. Pomimo, iż jego korzenie są nieznane, pierwsze dowody wykonania tego zabiegu (a miało to miejsce w starożytnym Egipcie) datuje się na rok 2300 P.N.E.
W okresie podbicia Egiptu przez Rzymian (30 P.N.E.), praktyka ta miała rytualne podłoże i tylko obrzezani kapłani mogli przeprowadzać pewne obrzędy religijne.
W Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii a także na obszarze Bliskiego Wschodu i Afryki obrzezanie jest wciąż przeprowadzane rutynowo na noworodkach i chłopcach aż do okresu dojrzewania.
Dzisiaj wszakże rodzice często analizują wszelkie za- i przeciw- obrzezaniu, zanim podejmą decyzję, co jest najlepsze dla ich syna.
Wiele rodziców zadaje pytania, takie tak: Jakie są korzyści zdrowotne? Co się może stać, gdy mój syn nie zostanie obrzezany? Czy jest to bolesne? Czy można tego dokonać po okresie niemowlęcym?
Co więcej, wielu dorosłych mężczyzn, którzy nie zostali obrzezani jako dzieci, rozważa poddanie się temu zabiegowi.
Ostatnio także wiele kobiet zastanawia się nad usunięciem napletka łechtaczki, co w konsekwencji podnieść ma zmysłowe doznania podczas stosunku.
Na czym polega obrzezanie mężczyzn?
Podczas narodzin każdy chłopiec posiada skórę, która pokrywa koniec penisa, zwaną napletkiem.
Podczas obrzezania napletek jest usuwany, co w konsekwencji prowadzi do tego, iż głowa penisa (żołądź, ang. glans) i otwór, przez który mężczyzna oddaje mocz (ang. urethra), są trwale odsłonięte.
Jeśli obrzezanie jest przeprowadzone w okresie niemowlęcym lub w dzieciństwie, trwa ono zaledwie kilka minut i najczęściej wykonywane jest przez lekarza w pierwszych dniach życia chłopca w Stanach Zjednocczonych i innych krajach, w których dokonywane jest z nie-religijnych powodów.
Dla przykładu: w żydowskich rodzinach, wyróżniona osoba zwana Mohel dokonuje obrzezania podczas ceremonii Bris, która przypada na ósmy dzień życia chłopca.
Odmiennie w religii Muzułmańskiej, zabieg ten wykonywany jest na chłopcach między piątem a dziesiątym rokiem życia. Pomimo to jednak obrzezanie może być wykonane u chłopców i mężczyzn w różnym wieku, dzięki specjalnym technikom i urządzeniom zaprojektowanym tak, aby przeprowadzić cięcie szybko i bezproblemowo.
Dlaczego strona powstała?
Tematem obrzezania zainteresowałem się właściwie przez przypadek. Byłem człowiekiem (wciąż jestem), który pragnął poznać świat najdokładniej i zbadać jego tajemnice najgłębiej. Słowo obrzezanie kilka razy wpadło mi w ucho, czy to z filmów obejrzanych, czy książek przeczytanych.
Podążając za przyzwyczajeniem wprawnego użytkownika Internetu wpisałem frazę do wyszukiwarki i oczekiwałem odpowiedzi, czym tak naprawdę jest ten zabieg, jakie są jego konsekwencje, powody wykonania, statystyka światowa.
Otwarło mi się kilka tysięcy stron, które choć przedmiotowo połączone z tematem, nie rozwiały moich wątpliwości, nie odpowiedziały wprost na postawione pytania, co więcej - zadały nowe, nie udzielając odpowiedzi. Postanowiłem zasięgnąć więcej informacji odwołując się do zasobów Światowej Sieci. Sprawdziłem w słowniku angielski odpowiednik wyrazu obrzezanie i wędrując po amerykańskich serwisach poświęconych zagadnieniu, studiowałem wnikliwie każdy akapit, pogłębiając swą wiedzę i dziwiąc się niewiedzą Polaków, którym sam przecież jestem!, z tematów tak oczywistych w USA, Australii, czy krajach Zachodniej Europy.
Pół roku, naturalnie z przerwami, zajęło mi zbieranie informacji, rozmawianie ze specjalistami jak też z mężczyznami poddanymi obrzezaniu jako dorośli, abym zdecydował się na zabieg. Kolejny miesiąc spędziłem na poszukiwaniu odpowiedniego i zaufanego specjalisty, z którym przeprowadziłem wnikliwy wywiad, czy dokładnie zrozumiał moje żądania i jest w stanie mnie zadowolić. Na termin operacji nie musiałem długo czekać. Historia zabiegu jak też okres rekonwalescencji umieszczony został w dziale: Własne doświadczenia.
Strona nie ma jedynie na celu zachęcać do pozbycia się napletka, ma przede wszystkim przedstawić wnikliwe i rzetelne studium z tematyki obrzezania, wyjaśnić światowe osiągnięcia w dziedzinie technik i instrumentów wykorzystywanych podczas zabiegu, jak też wyświetlić opinie lekarzy, specjalistów etycznych i przedstawicieli zaangażowanych grup społecznych z różnych zakątków świata, zebrać wszystko właściwie pogrupowane w jednym serwisie informacyjnym, a na koniec porównać z realiami polskimi, które w tej dziecinie wymagają jeszcze wielu zmian i mentalnej poprawy.
Z innego punku widzenia jednak, należę do zbioru mężczyzn obrzezanych. Sam zdecydowałem się na zabieg nie posiadając żadnych medycznych uwarunkowań, dlatego też z mojej strony widzę, że argumenty stawiane przez przeciwników obrzezania są słabo udokumentowane, co więcej z własnego doświadczenia mam możliwość porównania stanu sprzed i po zabiegu, dopatrując się w tych argumentach nieprawdziwych lub mocno wykrzywionych danych. Stąd w głównej mierze zamierzam się tutaj skupić na sferze przedstawiającej sam zabieg jako coś korzystnego, nie umniejszając jednak ryzyka związanego z operacją i komplikacji po niej. Aby w pełni przeanalizować argumenty za- i przeciw- zapraszam do działu: Kompendium wiedzy, który redagowałem z największą ostrożnością i dbałością o szczegóły, aby najtrafniej odpowiedział na pytanie: 'Czy warto?'
Czy warto się obrzezać?
Strona przygotowana w głównej mierze dla dorosłych mężczyzn rozważających poddanie się temu zabiegowi z pewnością na to pytanie nie odpowie. Tak samo jak żaden lekarz nie może odpowiedzić na pytania typu: Czy warto jest brać pastylki antykoncepcyjne lub stosować prezerwatywę, albo też: Czy dobra dieta i aktywny styl życia zapobiegną powstaniu choroby wieńcowej lub powstrzymają jej rozwój.
Wszyscy wiemy, że ilekroć pojawia się jakaś opinia eksperta lub nowe osiągnięcie z medycyny, albo też przeczytamy w naukowej publikacji nowinkę z jakiejkolwiek innej dziedziny życia, natychmiast pojawia się cała grupa ludzi z listą zaprzeczeń i stwierdzeń zgoła przeciwnych.
Podobnie ma się rzecz z obrzezaniem. Od wielu lat toczy się walka przeciwników i zwolenników, szczególnie obrzezania noworotków, które pozbawione możliwości zadecydowania o własnym ciele, zdane są jedynie na własnych rodziców, którzy niejednokrotnie nie zdają sobie sprawy, w jakim celu zezwalają na okaleczenie swego potomka.
Także u osób dojrzałych nie brakuje dysput wysuwających argumenty o nieodwracalności procedury, o zaniku wrażliwości żółędzi, jak też o ryzyku niepowodzenia zabiegu łącząc rutynowy i sterylny ruch skalpela z drastyczną metodą operacji w krajach trzeciego świata z grupy opozycjonistów, na co rzecz jasna zwolennicy dysponują pokaźnym zasobem korzyści płynących z zabiegu.
Młody mężczyzna sam powiniem podjąć decyzję, czy woli resztę życia spędzić chodząc z odkrytą żołędzią, czy też pozostać "jak go natura stworzyła".
W moim przekonaniu, czy presję wywołuje środowisko, kultura czy religia, albo nawet na zabieg nalega matka panny młodej przyszłego oblubieńca (takie przypadki też miały miejsce!), to ostateczna decyzja powinna zostać pozostawiona samemu mężczyźnie, gdyż jakby nie patrzeć to jeden z jego najważniejszych (dla niektórych najważniejszy ;-) organów ciała.
Wierzę co prawda, iż przedstawione tutaj fakty, argumenty, badania i opinie osób z kręgu medycyny i nie tylko, staną się pomocne w podjęciu dojrzałej decyzji, bez znaczenia, czy będzie ona prowadziła do obrzezania, czy też utwierdzi mężczyznę w przekonaniu, że posiadanie napletka to taki stan, w którym czuje się on komfortowo i pewnie.
Moja decyzja nie została podjęta z dnia na dzień. Od kilku lat cieszę się z faktu pozbycia napletka, który od momentu wypełnienia świadomości możliwością jego nieposiadania, stał się niepotrzebną, przeszkadzającą częścią mego ciała.
Wciąż uważam, iż była to jedna z najlepszych decyzji w mym życiu, a przeciwników obrzezania po prostu nie rozumiem.